مزيت هاي كلي جايگاه هاي فري استال : - امكان نگهداري حيوانات در تراكم بيشتر - كاهش قابل توجه در استفاده از بستر (حدود 75 درصد) و كاهش تعويض هزينه هاي آن - كاهش كار كارگري مورد نياز براي گاوها - تميز تر و آرام تر بودن گاوها - كاهش بروز جراحات سر پستانكها و كاهش صدمات پستان - بهره وري مصرف خوراك - افزايش ضريب سلامت دام - افزايش زمان استراحت و نشخوار دام در حال درزا كشيدن - تا حدودي افزايش توليد شير - كاهش بار ميكروبي شير - كاهش لنگش، بيماريهاي سم و تا حدودي بيماريهاي توليدمثلي - كاهش استرس گرمايي به دليل كاهش گرما و رطوبت بستر - نصب راحت تر و كم هزينه تر هواكش ها به دليل متمركز و منظم بودن جايگاه استراحت گاوها برخي از معايب سيستم هاي فري استال: - نياز به تميز كردن راهروها حداقل روزانه يك بار - نياز به بستر ريزي و تميز كردن منظم استال ه - عدم عادت پذيري سريع حيوانات به استفاده از استال ها -
نياز به تخصص بالا در طراحي و اجراي سيستم [در صورت عدم رعايت اصولي
طراحي و مديريت مناسب استال مي توانند با عدم استقبال گاوها شده و به بخش
بلا استفاده در جايگاه تبديل شوند]
در اين پست براتون فيلم آموزشي شاخ سوزي
در گوساله ها (البته به روش صحيح) را گذاشتم.كه حجمي معادل ۱۳.۸mb را
دارد.براي دانلود آن بر روي لينك زير كليك كنيد
تشخيص به موقع فحلي و آبستني, دانلود كتاب اصول پرورش گاوهاي شيري , , نكات كاربردي در مديريت تغذيه اي گاو هاي شيري
گوساله: C.F روش تغذيه‌اى است كه به‌وسيله آن مى‌توان علاوه بر شير مادر
غذاى فوق‌العاده به گوساله داد. اين غذا ممكن است دانه‌ها، كنسانترهٔ
تجارتى و يا علوفهٔ خشبى با كيفيت عالى باشد، اين غذا در ظرف و يا محلى
قرار داده مى‌شود كه گوساله به‌راحتى از آن استفاده كند ولى گاو نمى‌تواند
به آن دسترسى داشته باشد.
شرايط و چگونگى گاوداري، وضعيت توليد، شرايط بازار و بازاريابى
فاكتورهائى هستند كه در اقتصادى بودن C.F مؤثر هستند. مزاياى C.F عبارتند
از: ۱. سبب افزايش وزن از شيرگيرى مى‌شود. ۲. سبب افزايش كيفيت در موقع از
شيرگيرى مى‌شود. ۳. به‌علت آداپته شدن دستگاه گوارش گوساله به كنسانتره
تغذيهٔ پروارى به‌خوبى شروع مى‌شود. ۴. سبب كم شدن استرس پروارى مى‌شود. ۵.
سبب مى‌شود كه گاو و گوساله از چراگاه فقير به‌مدت طولانى استفاده بكنند.
در موارد زير مى‌توان از C.F استفاده كرد: ۱. گوساله‌هائى كه بعد از
شيرگيرى فروخته خواهند شد. ۲. گوساله‌هائى كه بعد از شيرگيرى با جيره‌هاى
غذائى پرانرژى پروار خواهند شد. ۳. گاوهائى كه توليد شير آنها كم است. ۴.
گوساله‌هائى كه از تليسه‌ها متولد شده‌اند. ۵. گوساله‌هائى كه استعداد
پروارى آنها از حد متوسط بيشتر است. ۶. گوساله‌هائى كه زودتر از شير گرفته
خواهند شد. ۷. در مواردى كه قيمت غذاى كنسانتره ارزان باشد.
از روش C.F چه وقت و چگونه مى‌توان استفاده كرد:
معمولاً گوساله‌ها از ۳ هفتگى شروع به خوردن مواد دانه‌اى مى‌كنند ولى
تا حدود ۸-۶ هفتگى مقدار كنسانتره‌اى كه مصرف مى‌كنند كم است مقدار مواد
كنسانتره مصرف شده به ازاء هر كيلوگرم اضافهٔ وزن ۹-۶ كيلوگرم مى‌باشد.
براى ۲۷-۱۸ كيلوگرم اضافهٔ وزن در حدود ۲۱۸-۱۲۷ كيلوگرم به مواد دانه‌اى
موردنياز است. مواد دانه‌اى و كنسانتره احتياجات انرژى شير و علوفه پروتئين
مواد معدنى و ويتامين‌هاى موردنياز گوساله را تأمين خواهند كرد. گوساله‌ها
كنسانتره پلت شده را بيشتر دوست دارند و از اين نوع كنسانتره به مقدار
زيادى مصرف مى‌كنند، تغذيه با اين نوع غذا سبب سريع شدن رشد حيوان مى‌شود.
تغذيه و پرورش گوساله‌هاى نر
گوساله‌هاى نر در سن ۶ الى ۸ ماهگى از شير گرفته مى‌شوند، بعد از
شيرگيرى بايد به مدت ۵ ماه با استفاده از جيرهٔ پرانرژى تغذيه بشوند تا
مشخص بشود كه كدام گوسالهٔ نر استعداد چاق شدن بيشترى دارد. از چاق شدن بيش
از حد گوساله‌هاى نر بايد جلوگيرى شود. گوسالهٔ نر خوب رشد كرده در سن ۱۵
تا ۱۸ ماهگى براى جفتگيرى مى‌تواند مورد استفاده قرار گيرد. گاوهاى نر تا ۵
سالگى رشد دارند. گاوهاى نر يكساله مى‌توانند روزانه ۵/۱ تا ۲ پوند افزايش
وزن داشته باشند.
اگر گوساله‌هاى نر با استفاده از يونجهٔ خشك تغذيه مى‌شوند مى‌توان تا
۵/۱% وزن زنده حيوان كنسانتره در اختيار حيوان قرار داد. علوفه با كيفيت
پائين بايد به‌وسيله مكمل‌هاى پروتئينى تقويت شود.
اگر گاو نر از وضعيت بدنى خوبى برخوردار باشد مثل ساير گاوها تغذيه
مى‌شود ولى اگر لاغر باشد بايد۲-۵/۲ كيلوگرم مواد كنسانتره بيشتر از ساير
گاوها داده شود.
گاوهاى نرى كه در فصل جفتگيرى كاهش وزن داشته‌اند، بايستى غذاى كافى
به آنها داده شود تا بتوانند وزن از دست رفته خود را تأمين بكنند. اين غذاى
اضافى اغلب ۶ تا ۸ هفته قبل از شروع جفتگيرى بعدى است. گاوهائى كه خيلى
ضعيف و يا خيلى چاق هستند قابليت بارورى كمى دارند.
در فصل جفتگيرى گاوهاى نر ممكن است روزانه به نيم‌كيلوگرم مكمل
پروتئينى و ۵/۲ كيلوگرم مكمل انرژى نياز داشته باشد. مقدار غذائى كه به
حيوان داده مى‌شود بستگى به چگونگى بدن حيوان دارد. گاوهاى نر در موقعى كه
جفتگيرى نمى‌كنند بايد از گله جدا نگهدارى بشوند. گاوهاى نرى كه سم‌هاى
درازى دارند قابليت باروى آنها كم است. بدين جهت بايد چند هفته قبل از فصل
جفتگيرى سم‌هاى حيوان مرتب شوند، علاوه بر اين كيفيت اسپرم حيوان بايد قبل
از فصل جفتگيرى مورد آزمايش قرار گيرد.
تغذيه گاوهاى خشك و تليسه , تاثير جايگزيني كامل يونجه با كاه گندم در جيره , مسائلي در مورد تلقيح مصنوعي ,
گاوهاى
آبستن بايد طورى تغذيه شوند كه در موقع زايمان از وضع بدنى خوبى برخوردار
باشند. گاوهائى كه ضعيف و لاغر هستند بايد خوب تغذيه بشوند، تا بتوانند
افزايش وزن داشته باشند. اگر چنين گاوهائى با جيره خوبى تغذيه نشوند، درصد
گوساله دهى گله كاهش خواهد يافت.
از تغذيهٔ سنگين گاوهاى آبستن بايد جلوگيرى شود زيرا تغذيهٔ سنگين سبب
چاق شدن حيوان خواهد شد و در تحت چنين شرايطى علاوه بر اينكه هزينه نگهدارى
افزايش خواهد يافت احتمال سخت‌زائى و تلف شدن گوساله نيز بيشتر خواهد شد.
تليسه‌ها و گاوهاى جوان چون هنوز در حال رشد هستند نسبت به گاوهاى بالغ
هم‌وزن خود به غذاى بيشترى نياز دارند. مقدار انرژى كه گاو نياز دارد
بستگى به اندازهٔ بدن، وضعيت بدن، سن و شرايط آب و هوائى دارد.
مواد معدنى كه مخلوطى از كلسيم، فسفر، نمك و املاح كمياب هستند بايد به‌صورت آزاد در دسترس حيوان قرار داده شود.
در مواردى كه كيفيت علوفه بالا باشد نيازى به دادن مكمل‌هاى پروتئينى
نيست ولى در صورتى‌كه كيفيت علوفه پائين است بايد براى تأمين احتياجات
حيوان مكمل‌هاى پروتئينى هم در جيرهٔ حيوان منظور شود. آب سالم و تميز به
مقدار فراوان در دسترس حيوان قرار داده شود.
جيره گاوهاى شيرده
جيرهٔ غذائى كه گاو شيرده مى‌خورد به مقدار شير توليدى و كيفيت آن
بستگى دارد. گاوهائى كه شير بيشترى توليد مى‌كنند در مقايسه با گاوهاى
هم‌وزن و هم‌سن خود كه شير كمترى توليد مى‌كنند به غذاى بيشترى احتياج
دارند و مقدار پروتئين موردنياز گاوهاى شيرده ۱۶۰ تا ۲۶۸% بيشتر از مقدار
پروتئين مورد احتياج براى گاو خشك است. مقدار انرژى مورد نياز ۳۶ تا ۶۸%
كلسيم و فسفر موردنياز ۱۰۰-۲۵۰ % بيشتر است.
اگر كيفيت علوفه چراگاه بالا باشد احتياجات گاوهاى شيرى را تأمين
مى‌كند، در تحت چنين شرايطى بايد نمك و مواد معدنى به مقدار كافى در اختيار
حيوان قرار داده شود. در مواقعى كه كيفيت علوفه پائين است و يا به مقدار
محدود به حيوان داده مى‌شود، جهت تأمين احتياجات حيوان بايد مقدارى
كنسانتره در جيرهٔ غذائى حيوان منظور شود. كاهش وزنى كه حيوان در جريان
زايمان داشته است بايد دوباره تأمين بشود. براى دوباره آبستن شدن حيوان
بايد از وضع جسمانى خوبى برخوردار باشد كه اين امر هم با تغذيهٔ خوب و
مناسب تأمين خواهد شد.
نژادها و خصوصيات نژادى گاوهاى گوشتى , تغذيه و پرورش گوساله‌هاى نر , تغذيه گوساله‌ها , جيره گاوهاى شيرده ,گوساله‌هاى نر در سن ۶ الى ۸ ماهگى از شير گرفته مى‌شوند،
بعد از شيرگيرى بايد به مدت ۵ ماه با استفاده از جيرهٔ پرانرژى تغذيه بشوند
تا مشخص بشود كه كدام گوسالهٔ نر استعداد چاق شدن بيشترى دارد. از چاق شدن
بيش از حد گوساله‌هاى نر بايد جلوگيرى شود. گوسالهٔ نر خوب رشد كرده در سن
۱۵ تا ۱۸ ماهگى براى جفتگيرى مى‌تواند مورد استفاده قرار گيرد. گاوهاى نر
تا ۵ سالگى رشد دارند. گاوهاى نر يكساله مى‌توانند روزانه ۵/۱ تا ۲ پوند
افزايش وزن داشته باشند.
